otlarin arasinda tek basina acmis minicik bi gelincik vardi. pek acmis sayilmaz aslinda kararsizdi durusu. ben de durdum sevdim onu uzaktan. cok guzeldi. yarin dedim icimden. yarin.. sora annemin kizgin sesini duydum gaibten ve susturdum ic sesimi. insaallah dedim bir tek. sabah uyandigimda aklimdaydi ama tasiyacak halim olmadigindan almadim makineyi. ise gelirken onu aradi ve buldu gozlerim. artik tam olarak acilmisti. Allah'a emanet ettim yine. cunku gecen bahar yine bu zamanlarda actigi yerde bi gelincik vardi. yarin makineyi getirip fotografini cekcem derken bisey olur mu acep diye dusundum. sora nolcak canim tel orguler var, duvar var dedim kendime. ertesi gun karsilastigim manzara pek fenaydi. dozerler bahceye girmis topragin altini ustune getirmisti. tel orguler de artik yoktu. gelincik de.
annemin her zaman hatirlattigi ayeti tekrarladim buyuk bi uzuntuyle. 'me tedri nefsun meze teksibu ğaden ve me tedri nefsun bi eyyi ardin temut' mealen kimse yarin ne kazanacagini ve hangi topraklarda olecegini bilmez.
ardindan yarin ne yapacagini soleme der kizardi -hala kizar- bana. imkan bulur bulmaz yap sadece elinden geleni.
isten cikar cikmaz bakcam insaallah gelincige. az once yagmur yagiyordu. heh yine dedim.
sus zeynep sus.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder